De onrust in de wereld neemt toe. De twijfel of er binnen afzienbare termijn werkbare oplossingen voor ontstane problemen gevonden worden, groeit. Sommige beleggers menen er verstandig aan te doen even aan de zijlijn te gaan staan. De bekende ‘vluchthavens’, zoals staatsobligaties en goud, mogen zich verheugen op beduidend meer belangstelling. De goudprijs stijgt en heeft de 1.300 dollargrens per troy ounce (circa 31 gram) overschreden. De vergoeding op veilig geachte staatsobligaties is echter weer negatief geworden.
Dit alles vindt plaats in een wereld die de nodige potentiële ‘brandhaarden’ kent. De handelsspanningen in de wereld lopen verder op, evenals de spanningen in het Midden-Oosten. Nieuwe verkiezingen binnen Europa scheppen meer verdeeldheid dan voorheen en politieke oplossingen vergen grote stuurmanskunst. Als reactie op deze toenemende onzekerheid dalen in veel landen de rentetarieven, zakt wereldwijd de olieprijs, nemen investeringen af, dalen de beurskoersen, daalt de inflatie, nemen consumenten wat gas terug, blijven de omzetten vaker achter bij de prognoses en vreest menig belegger voor het ergste.
Daarnaast zet President Trump het handelswapen steeds vaker en sneller in, maar nadert de pijngrens met rasse schreden nu China besloten heeft om de import van sojabonen vanuit de VS te stoppen. China koopt jaarlijks voor 12 miljard dollar aan soja van de Amerikanen.
Wij blijven benadrukken dat de economieën van de VS en China zeer sterk van elkaar afhankelijk zijn. Daadwerkelijke en omvangrijke (deel)boycots zullen aan beide zijden erg veel ‘pijn’ gaan doen. Hierdoor zal de interne druk op beide regeringsleiders om een oplossing te forceren verder groeien. Tot nog toe kennen de handelsboycots slechts verliezers, terwijl het ‘serieuze werk’ nog moet beginnen.
Over ruim 1,5 jaar zijn er wederom presidentsverkiezingen in Amerika. Met het serieus doorzetten van de handelsboycot zou Amerika zich in een economisch ‘moeras’ storten. De werkloosheid, Trump’s stokpaardje, zal flink toenemen en de economische groei zal stagneren. Honderdduizenden ondernemers zullen het hoofd niet meer boven water weten te houden. De armoede onder de bevolking zal fors stijgen. De olieprijs zal vervolgens verder dalen. Het zal Trump dit keer waarschijnlijk niet lukken om de sympathie van de meerderheid van de kiezers vast te houden. Dit scenario zou best nog wel eens een vorm van politieke zelfmoord kunnen zijn. Terwijl Trump niets liever wil dan op het schild gehesen worden. De president speelt weliswaar keer op keer hoog spel, maar realiseert zich als geen ander dat de Verenigde Staten niet zonder China kunnen.
Wij houden het erop dat de VS en China vermoedelijk dichterbij een oplossing zitten dan menig belegger denkt. Veel ruimte voor verder onderhandelen is er namelijk niet. De messen kunnen nu eenmaal voor de respectievelijke achterbannen niet eindeloos worden geslepen. Waar er in eerdere fases sprake was van steeds serieuzer wordende ‘speldenprikjes’, wordt de volgende fase in de handelsboycot er één met voor beide wereldmachten sterk nadelige en pijnlijke economische effecten.
Dit doemscenario kunnen wij niet uitsluiten, maar erg waarschijnlijk vinden wij het niet.
