De media besteedden de afgelopen weken veel aandacht aan de inverse rentestructuur die dreigt te ontstaan in de Verenigde Staten. Een inverse rentestructuur houdt in dat de korte rente hoger is dan de lange rente. Dit in tegenstelling tot de normale situatie waarbij de lange rente juist hoger is dan de korte rente. Analisten voorzien een recessie, maar is dat wel terecht?
Onder normale omstandigheden zouden beleggers in obligaties een hogere rentevergoeding ontvangen naarmate zij hun geld langer uitlenen. Immers, hoe langer zij hun geld uitlenen, hoe groter het risico is dat de inflatie het bedrag dat is uitgeleend aantast. Momenteel is in Amerika de tweejaarsrente op het hoogste niveau sinds 2008 en bijna gelijk aan de tienjaarsrente. Dat is geen normaal patroon, maar het is in het verleden wel vaker voorgekomen. Veel analisten denken dat de inverse rentestructuur een voorbode is van een recessie. Zij wijzen naar het verleden, waarin dat inderdaad enkele malen het geval was. Echter bleek toen dat beleggers die direct uit de aandelen stapten een aanzienlijk rendement misliepen.
Bijvoorbeeld: tussen 1995 en 2000 was de Amerikaanse rentecurve overwegend vlak of invers, terwijl pas aan het einde van 2001 de recessie haar intrede deed. Ook in februari 2006 werd de rentecurve vlak, terwijl de aandelenkoersen pas in oktober 2007 begonnen te dalen. Daarnaast waren er in het verleden ook periodes met een vlakke of inverse rentecurve welke niet door een recessie werden opgevolgd! De jaren 1966 en 1998 zijn hiervan een mooi voorbeeld.
Dimensional Fund Advisors, waarvan wij enkele fondsen in onze portefeuilles aanhouden, toont in de onderstaande grafiek aan dat er géén relatie is tussen de rentecurve (gele lijn) en de aandelenmarkt (S&P 500 index, groene lijn). De inverse rentestructuur is geen goede voorspeller van een recessie en de economische seinen staan wereldwijd overwegend op groen. Wij blijven daarom optimistisch over aandelen.
Afbeelding Dimensional Fund Advisors: geen relatie rentecurve en aandelenmarkt
