U kent misschien wel het gezegde: ‘gezonde mensen hebben vele wensen, een zieke slechts één…’
Met bewondering en waardering heb ik de afgelopen dagen de elfstedenzwemtocht van Maarten van der Weijden gevolgd. Het woord bewondering is eigenlijk nog een ‘understatement’. Wat een enorme drive heeft deze man en wat een enorme prestatie heeft hij geleverd. Gesteund door meezwemmers, vrijwilligers, duizenden klappende en juichende mensen en af en toe een kus van zijn dochter, heeft hij de eindstreep gehaald.
Elk jaar krijgen meer dan 100.000 mensen in Nederland te horen dat ze een vorm van kanker hebben. Bijna 45.000 mensen overlijden jaarlijks aan de gevolgen van kanker. Maarten is één van de gelukkigen die is genezen. Hoe is het te prijzen dat hij zich nu op deze manier inzet om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker en de bestrijding hiervan.
Er zijn maar weinig mensen die nog nooit, direct of indirect, met kanker te maken hebben gehad. Bijna iedereen heeft wel een familielid, vriend of goede bekende die getroffen is door deze vreselijke ziekte. Zelf ben ik beide ouders, mijn zwager en een goede vriend, allemaal op veel te jonge leeftijd, verloren aan kanker. Velen van u zullen het verdriet kennen dierbaren niet meer bij zich te hebben.
Hulde aan deze held. Er staat al een standbeeld voor hem in Birdaard (voor de Friezen Burdaard), de plaats waar hij vorig jaar tot zijn grote spijt na 163 kilometer op doktersadvies moest opgeven. Ik wens hem van harte toe dat hij, naast de enorme waardering, een groot bedrag voor ‘zijn’ goede doel mag binnenhalen.
Net zoals Maarten zijn slagen maakt, beleggen wij ‘slow’ om de eindstreep te halen. Dat doen we met plezier, enthousiasme, kennis en ervaring. Daarnaast beseffen wij dat je, net als Maarten, een hele lange adem moet hebben om je doel te bereiken. Maar meer dan ooit realiseren wij ons door zijn actie echter weer hoe relatief alles is.
Wij blijven uiteraard ons werk met 100% inzet doen, maar een keer een blog die niet over ons vak gaat leek ons zeker gepast.
