Een bakker zal u niet zeggen dat u geen brood moet eten, een slager adviseert u een goed stuk vlees en de groenteman benadrukt de noodzaak van het eten van vitamines. Begrijpelijk en logisch zult u zeggen, maar waar gaat dit verhaal naartoe?
Als vermogensbeheerder spreken wij regelmatig beleggers die zelf hun portefeuille opbouwen, onderhouden en kritisch volgen. Er zijn beleggers die dit goed kunnen en hun emoties kunnen bedwingen ‘als het even tijdelijk minder gaat’ of ‘als er een mooie winst is gemaakt’. Deze beleggers hebben er ook lol in om de beurzen gedurende de hele dag te volgen.
Over het algemeen geldt de regel dat het grootste gevaar niet komt van de aandelenbeurzen, maar juist van de belegger zelf. Het maken van inschattingen op basis van emotie of op basis van ratio kan sterk van elkaar verschillen. Onderstaand heb ik een drietal praktijkvoorbeelden opgeschreven.
- ‘Ik ben begonnen met een mooie portefeuille met Nederlandse aandelen, steeds als een aandeel 15% hoger noteerde verkocht ik het aandeel en wachtte ik om het later ‘goedkoper’ terug te kopen. Aandelen die ‘in de min’ staan die doe ik niet weg.’
Op zich is het vooraf stellen van een doel (verkoop bij 15%) een rationeel besluit, hoewel 15% ook 30% kan worden. Echter het risico zit hem erin dat er alleen maar ‘mindere’ aandelen overblijven, waardoor de spreiding nog minder wordt. Bovendien: het is eenvoudig om een verkoopmoment te bepalen, maar wanneer stap je weer in? Als de aandelenkoersen daadwerkelijk gaan dalen, zijn de media vaak negatief gestemd en dat maakt beleggers somber. Ze durven niet in te stappen, want de koersen kunnen nog veel verder dalen……Maar als de koersen plotseling weer gaan stijgen, wat dan?
- ‘Ik heb ooit een portefeuille geërfd met uitsluitend aandelen Shell en Unilever, prima aandelen, mooi dividend, ik houd ze gewoon tot in lengte van jaren in mijn portefeuille.’
Inderdaad, dit zijn prima aandelen, zo lijkt het. Maar de kwetsbaarheid is groot. Bij het aanhouden van slechts enkele aandelen is het specifieke risico uiteraard erg hoog. Wie herinnert zich nog het debacle rond Ahold, BP en Imtech? Terwijl de wereldwijde aandelenbeurzen positief gestemd waren, verdampten de aandelenkoersen van deze bedrijven.
- ‘Ik heb een mooi beleggingsfonds, geadviseerd door mijn bank, dat zal toch wel goed zijn? Professioneel beheer, goede spreiding?’
De kosten van beleggingsfondsen zijn doorgaans erg hoog. De dure fondsmanagers nemen ook geregeld beleggingsbeslissingen die slecht uitpakken voor het rendement, zo blijkt uit diverse wetenschappelijke onderzoeken. Daarom beleggen wij voornamelijk in indextrackers, die zo goed mogelijk de markt volgen, waar geen dure fondsmanagers aan te pas komen en die geringe kosten in rekening brengen. Kosten gaan altijd ten laste van het rendement. Hoe hoger de kosten, hoe lager het rendement. Dat is dus snel verdiend.
Gelukkig besluiten steeds meer mensen het beheer van het vermogen over te dragen aan professionals, die uiteraard WEL hun uiterste best doen, maar NIET hun emotie laten meewegen.
