Als beleggen populair wordt
Beleggen wordt vaak pas populair als het hét onderwerp op feestjes wordt. Misschien wordt op dit moment praten over beleggen door de ‘Bitcoingekte’ verdrongen, maar mensen met meer realiteitszin, of de behoefte hieraan, zullen er de voorkeur aangeven om over zaken te spreken die zij wel kunnen overzien en begrijpen. Beleggen als onderwerp is voor hen al moeilijk genoeg.
Beleggen is sinds de financieel verwoestende kredietcrisis een zeer beladen begrip geworden. Juist doordat ook beleggers met een (zeer) defensief profiel forse verliezen realiseerden, heeft het toch al broze vertrouwen in beleggen toentertijd een knauw gekregen. Schoorvoetend vonden vele beschadigde beleggers de laatste jaren gelukkig weer de weg naar beleggen. Zo brachten ruim een half miljoen mensen in Nederland de achterliggende jaren serieuze geldbedragen onder in aandelen, beleggingsfondsen en indextrackers.
De eerste stap
Voor elke belegger was de eerste stap doorgaans een heel moeilijke. Want, is dit wel het goede moment? Staan de beurzen niet te hoog? Ben ik er eenvoudigweg niet te laat mee? Kan ik beter maar accepteren de boot gemist te hebben? Zal ik het maar houden bij de oude vertrouwde spaarrekening? Velen zullen gedacht hebben: ik krijg weliswaar bijna geen rente meer, maar kwijtraken zal ik mijn geld ook niet. Naarmate de spaarrente verder daalt, slaat de twijfel steeds harder toe.
De verleiding
Het lastige van deze materie is dat het niet nemen van een beslissing ook een beleggingsbeslissing is. Immers, sparen is ook een vorm van beleggen. Het is heel erg moeilijk om nee tegen beleggen in aandelen te blijven zeggen, als je om je heen voortdurend positieve verhalen over de gerealiseerde rendementen hoort. Er is een groep mensen – en die zullen altijd blijven bestaan – die zich bij het maken van beleggingskeuzen vooral laten leiden door emoties. Door emotie gedreven beleggers zijn veelal de slechtste. Pas als de beurzen een langere periode mooie rendementen hebben laten zien, stappen zij op het laatst ook in en als de beurzen tussentijds flink zijn gedaald, stappen zij er als eerste weer uit.
In mooie verhalen willen geloven
Vorige week spraken wij uitgebreid over dit onderwerp met een echtpaar dat ruim 10 jaar geleden niet durfde over te stappen naar ons. Zij besloten in 2007 hun geld onder te brengen bij een inmiddels ter ziele gegane vermogensbeheerder en daarna bij de private bank van de Rabobank, te weten Schretlen. Twee illusies armer kozen zij begin 2010 toch voor ons bedrijf. Zij vertelde dat ‘ons verhaal’ in eerste aanleg moeilijk te geloven is – je wilt immers je geld onderbrengen bij iemand die het allemaal juist wél weet – en dat je misschien eerst een slechte ervaring moet hebben ondergaan. Zij veronderstelden dat een vermogensbeheerder, zeker zo’n gerenommeerde naam als Schretlen, alles wist en wel degelijk met veel succes actief zou kunnen anticiperen op de toekomst. Pas na een paar jaar ervaring met ons bedrijf begonnen zij onze beleggingsfilosofie te begrijpen en is het kwartje gevallen.
Leren en onzekerheid
Kortom, het blijft een heuse uitdaging om onze boodschap nog beter voor het voetlicht te brengen. Geïnteresseerde beleggers verwachten blijkbaar heel veel van hun vermogensbeheerder en in elk geval dat die hen behoedt voor verliezen. Zeggen dat je het niet kunt weten wanneer zich incidenten zullen voordoen, biedt dan geen soelaas of in elk geval onvoldoende houvast. Het is wel het eerlijke verhaal, maar vooral de groep beginnende beleggers is juist op zoek naar meer zekerheid. Zekerheid bestaat niet in ons vak. Wat een belegger juist moet leren, is omgaan met deze onzekerheid. De beloning voor het leren omgaan met deze onzekerheid is dat je op de wat langere termijn een bij je beleggingshorizon passend rendement zult maken. Daarvoor moeten dan wel de belangrijke regels van ‘Slow beleggen’ in acht worden genomen.
